لیلی گفت بس است . بس است و از قصه بیرون آمد
مجنون دور خودش میچرخید .
مجنون لیلی را نمیدید رفتنش را هم .
لیلی گفت :کاش مجنون این همه خود خواه نبود .کاش لیلی را میدید .
خدا گفت : لیلی بمان . قصه بی لیلی را کسی نخواهد خواند
لیلی گفت : این قصه نیست . پایان ندارد .حکایت است حکایت چرخیدن .
خدا گفت :مثل حکایت زمین . مثل حکایت ماه . لیلی بچرخ
لیلی گفت : کاش مجنون چرخیدنم را میدید .مثل زمین که چرخیدن ماه را میبیند .
خدا گفت :چرخیدنت را من تماتشا میکنم .لیلی بچرخ .
لیلی چرخید و چرخید و چرخید و چرخید
دور دور لیلی است
لیلی میگردد و قصه اش دایره است
هزار نقطه دوار دیگر. نه نقطه و نه لیلی
لیلی ! بگرد . گردیدنت را من تماشا میکنم
لیلی ! بگرد .تنها حکایت دایره باقیست
لیلی گفت بس است . بس است و از قصه بیرون آمد
مجنون دور خودش میچرخید .
مجنون لیلی را نمیدید رفتنش را هم .
لیلی گفت :کاش مجنون این همه خود خواه نبود .کاش لیلی را میدید .
خدا گفت : لیلی بمان . قصه بی لیلی را کسی نخواهد خواند
لیلی گفت : این قصه نیست . پایان ندارد .حکایت است حکایت چرخیدن .
خدا گفت :مثل حکایت زمین . مثل حکایت ماه . لیلی بچرخ
لیلی گفت : کاش مجنون چرخیدنم را میدید .مثل زمین که چرخیدن ماه را میبیند .
خدا گفت :چرخیدنت را من تماتشا میکنم .لیلی بچرخ .
لیلی چرخید و چرخید و چرخید و چرخید
دور دور لیلی است
لیلی میگردد و قصه اش دایره است
هزار نقطه دوار دیگر. نه نقطه و نه لیلی
لیلی ! بگرد . گردیدنت را من تماشا میکنم
لیلی ! بگرد .تنها حکایت دایره باقیست 
بهشت آرزو
بر جگر داغی،ز عشق لاله رویی یافتم در سرای دل،بهشت آرزویی یافتم
عمری ازسنگ حوادث سوده گشتم،چون غبار تا به امدادنسیمی،ره به کویی یافتم
خاطر از آیینه صبح است،روشنتر مرا این صفا،از صحبت پاکیزه رویی یافتم
گرمی شمع شب افروز،آفت پروانه شد سوخت جانم،تا حریف گرم خویی یافتم
بی تلاش من،غم عشق توام در دل نشست گنج را در زیر پا،بی جست و جویی یافتم
تلخکامی بین،که در میخانه دلدادگی بود پر خون جگر،هر سبویی یافتم
چون صبا،در زیر زلفش هر کجا کردم گذر یک جهان دل،بسته برهر تارمویی یافتم
ننگ رسوایی،رهی نامم بلند آوازه کرد خاک راه عشق گشتم،آبرویی یافتم
